Specjalizujemy się w psychoterapii indywidualnej, psychoterapii par oraz rodzin.
Psychoterapia Indywidualna
Psychoterapia indywidualna to bezpieczna przestrzeń do przyjrzenia się swoim trudnościom, emocjom i relacjom w towarzyszeniu drugiego, uważnego człowieka. Jej celem jest nie tylko złagodzenie objawów – takich jak lęk, obniżony nastrój, bezsenność, napięcie, pustka czy trudności w relacjach – ale także głębsze zrozumienie siebie oraz trwała zmiana wewnętrzna. Psychoterapia wspiera w budowaniu dojrzałej tożsamości, odzyskiwaniu poczucia wpływu na własne życie oraz rozwijaniu zdolności do przeżywania bliskości i satysfakcji. W naszym ośrodku prowadzimy terapię indywidualną w podejściu psychodynamicznym oraz gestalt – w zależności od potrzeb pacjenta i stylu pracy specjalistki.
Podejście Psychodynamiczne:
Psychoterapia psychodynamiczna koncentruje się na odkrywaniu nieświadomych wzorców, które wpływają na myślenie, emocje i zachowanie. Zakłada, że aktualne trudności mają swoje korzenie w doświadczeniach z przeszłości – zwłaszcza w relacjach z ważnymi osobami. W relacji terapeutycznej odtwarzają się często te same schematy, które pacjent przeżywa w innych relacjach – dlatego właśnie relacja z terapeutą staje się narzędziem zmiany.
W pracy psychodynamicznej ważne jest rozumienie konfliktów wewnętrznych, mechanizmów obronnych oraz znaczenia nieuświadomionych pragnień i lęków. Proces ten prowadzi do głębszego wglądu w siebie, lepszego rozumienia własnych reakcji i wyborów oraz większej spójności wewnętrznej. Psychoterapia psychodynamiczna sprzyja trwałej zmianie osobowości i budowaniu zdrowszych relacji z innymi.
Podejście Gestalt:
Psychoterapia w podejściu Gestalt koncentruje się na tym, co dzieje się "tu i teraz" – w aktualnym doświadczeniu, ciele, emocjach i relacji terapeutycznej. Pomaga zauważać to, co wcześniej pozostawało poza świadomością, wzmacnia kontakt z własnymi potrzebami i uczy odpowiedzialności za dokonywane wybory. Celem terapii jest integracja różnych aspektów siebie – emocji, myśli i działania – oraz budowanie większej autentyczności i kontaktu z sobą samym.
Terapia Gestalt opiera się na dialogu, doświadczaniu i eksperymentowaniu. Terapeuta nie tyle interpretuje, co towarzyszy i wspiera pacjenta w poszerzaniu świadomości oraz eksplorowaniu sposobów bycia w świecie. W centrum uwagi znajduje się aktualne przeżycie i to, co blokuje jego pełne wyrażenie. Dzięki temu możliwe staje się odnalezienie nowych sposobów radzenia sobie i pełniejsze, bardziej satysfakcjonujące życie.
Psychoterapia Pary
Psychoterapia pary to wspólny proces terapeutyczny, którego celem jest poprawa jakości relacji, pogłębienie wzajemnego zrozumienia i odbudowa więzi emocjonalnej. Pary zgłaszają się do terapii z różnych powodów: mogą doświadczać kryzysu związanego z komunikacją, zdradą, brakiem bliskości, kłopotami w obszarze seksualnym, różnicami wychowawczymi, trudnościami w przechodzeniu przez zmiany życiowe, a czasem również z poczucia wypalenia relacji.
Terapia par nie polega na rozstrzyganiu, kto ma rację, lecz na stworzeniu przestrzeni, w której każda ze stron może wyrazić swoje uczucia, potrzeby i perspektywę. Celem jest wspólne zrozumienie, w jaki sposób dynamika relacji się ukształtowała, co ją podtrzymuje i co może prowadzić do zmiany. Praca z parą to proces wymagający zaangażowania, otwartości i gotowości do refleksji nad sobą – zarówno jako osobą, jak i jako częścią związku.
W naszym ośrodku prowadzimy terapię par w podejściu psychodynamicznym oraz humanistyczno-doświadczalnym (Gestalt), integrując również elementy EFT, ISTDP i MBT – w zależności od potrzeb pary i stylu pracy terapeuty.
Psychoterapia pary w podejściu psychodynamicznym:
Psychoterapia pary w ujęciu psychodynamicznym koncentruje się na tym, co nieświadome w relacji – zarówno w jednostkowych mechanizmach obronnych partnerów, jak i w sposobie, w jaki te mechanizmy wchodzą ze sobą w interakcję. Często trudności w związku wynikają z nieświadomych oczekiwań wobec partnera, które są „przeniesieniami” z ważnych relacji z przeszłości (np. z rodzicami, wcześniejszych związków).
W relacji partnerskiej mogą powtarzać się określone wzorce – np. potrzeba kontroli i wycofania, zależność i unikanie, opiekuńczość i bunt. Terapeuta pomaga partnerom je dostrzec, zrozumieć ich źródła i znaczenie emocjonalne. Praca polega na stopniowym rozpoznawaniu lęków, deficytów, mechanizmów obronnych oraz trudności z utrzymaniem bliskości i autonomii.
Celem terapii nie jest jedynie „naprawa relacji”, ale głęboka zmiana w sposobie przeżywania siebie i partnera, prowadząca do bardziej autentycznego i satysfakcjonującego kontaktu.
Psychoterapia pary w podejściu Gestalt:
W podejściu Gestalt para zapraszana jest do uważnego przyglądania się swoim wzajemnym doświadczeniom tu i teraz – emocjom, napięciom, blokadom, pragnieniom. Terapeuta pomaga parze rozpoznawać nie tylko to, co mówione, ale również to, co przeżywane, ale niewyrażone. Dzięki temu partnerzy uczą się lepiej widzieć siebie nawzajem i odnajdywać drogę do głębszego kontaktu.
W pracy z parą często integrujemy również podejścia:
EFT (Emotionally Focused Therapy) – by zrozumieć cykle przywiązaniowe i pracować nad odbudową bezpieczeństwa emocjonalnego. EFT wspiera pary w rozpoznawaniu ukrytych emocji i potrzeb oraz uczy, jak wyrażać je w sposób, który sprzyja bliskości, a nie eskalacji konfliktu.
ISTDP (Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna) – pomaga parze dotrzeć do głębszych emocji, które mogą być ukryte pod złością, obojętnością czy kontrolą. Praca z ISTDP może prowadzić do bardziej autentycznego wyrażania siebie w relacji i przełamywania lęków przed bliskością.
MBT (Mentalization Based Treatment) – wspiera zdolność rozumienia siebie i partnera w kategoriach stanów wewnętrznych. Pomaga zatrzymać się w intensywnych momentach, by zamiast automatycznych reakcji pojawiła się refleksja: co on/ona przeżywa? Co się we mnie teraz dzieje? Terapia par w tym ujęciu nie narzuca rozwiązań, ale wspiera partnerów w odnalezieniu wspólnego języka, lepszego rozumienia swoich emocji i intencji oraz budowaniu więzi opartej na zaufaniu i wzajemnym widzeniu się.
Psychoterapia Rodziny
Psychoterapia rodzinna to forma terapii, w której uczestniczy cała rodzina lub jej część – w zależności od zgłaszanego problemu i potrzeb. Praca terapeutyczna koncentruje się nie na jednostce, ale na relacjach, komunikacji i wzajemnym oddziaływaniu członków rodziny. Zakłada, że trudności jednego z członków rodziny mogą być wyrazem napięć lub kryzysów w całym systemie rodzinnym.
Rodzina jest pierwszym miejscem, w którym uczymy się, kim jesteśmy, jak budować relacje, jak przeżywać emocje i radzić sobie z trudnościami. Kiedy w tym systemie dochodzi do przeciążeń – np. przez chorobę, rozwód, trudności wychowawcze, kryzys nastolatka, utratę bliskiej osoby czy zmianę struktury rodziny – mogą pojawiać się konflikty, wycofanie, napięcie lub objawy psychiczne u dzieci i dorosłych.
Terapia rodzinna umożliwia wspólne przyjrzenie się dynamice relacji, nazwaniu potrzeb, emocji i lęków, które często nie są wyrażane wprost. To przestrzeń do odbudowy porozumienia, wzajemnego słuchania i współpracy – zwłaszcza w sytuacjach, które wydają się trudne lub bez wyjścia.
W pracy z rodzinami korzystamy z podejścia systemowego, które pozwala spojrzeć na problemy w kontekście wzajemnych powiązań i ról, jakie pełnią członkowie rodziny. Wspieramy rodzinę w odkrywaniu zasobów, zrozumieniu wzorców komunikacyjnych i wspólnym wypracowywaniu nowych sposobów bycia razem.
Psychoterapia rodzinna może mieć charakter krótkoterminowy – skoncentrowany na rozwiązaniu konkretnego kryzysu – lub dłuższy, jeśli konieczna jest głębsza zmiana relacji, struktur lub ról rodzinnych.
Interwencja Kryzysowa
Interwencja kryzysowa to krótkoterminowa forma wsparcia psychologicznego, skierowana do osób znajdujących się w stanie intensywnego napięcia emocjonalnego, wywołanego nagłą i obciążającą sytuacją życiową. Może to być doświadczenie straty (np. śmierć bliskiej osoby, rozstanie, poronienie), nagła choroba, przemoc, wypadek, próba samobójcza, kryzys tożsamości, załamanie relacji, wypalenie zawodowe czy inna sytuacja przekraczająca aktualne możliwości radzenia sobie.
W obliczu kryzysu osoba może doświadczać dezorientacji, silnego lęku, rozpaczy, złości lub emocjonalnego odrętwienia. Mogą pojawić się myśli rezygnacyjne, trudności z codziennym funkcjonowaniem, utrata kontroli nad emocjami, zaburzenia snu, koncentracji, a także objawy psychosomatyczne.
Celem interwencji nie jest natychmiastowe rozwiązanie problemu, ale przywrócenie minimum równowagi psychicznej, odzyskanie poczucia bezpieczeństwa i zasobów wewnętrznych, które umożliwią bardziej świadome przejście przez trudną sytuację. Wsparcie w kryzysie pozwala zredukować ryzyko powikłań (np. rozwinięcia się epizodu depresyjnego, zaburzeń lękowych, zaburzeń adaptacyjnych lub PTSD).
W naszym ośrodku oferujemy natychmiastową pomoc psychologiczną dla osób znajdujących się w stanie ostrego kryzysu. Pracujemy z uważnością, empatią i profesjonalnym przygotowaniem do pracy w sytuacjach silnego stresu i traumy.
Interwencja może obejmować jedno lub kilka spotkań, a także – w razie potrzeby – dalszą rekomendację do rozpoczęcia terapii indywidualnej, rodzinnej lub psychiatrycznej. Zapewniamy atmosferę bezpieczeństwa, bez oceniania i z pełnym szacunkiem do przeżywanego doświadczenia.
Seksuologia
Seksualność jest integralną częścią ludzkiego życia – obejmuje nie tylko zachowania seksualne, ale także tożsamość, bliskość, cielesność, komunikację, pragnienia, granice i potrzeby emocjonalne. Dla wielu osób może być źródłem radości, intymności i połączenia, ale również przestrzenią napięć, trudności czy cierpienia.
Konsultacje seksuologiczne są miejscem, gdzie z profesjonalnym wsparciem można przyjrzeć się temu, co w obszarze seksualności budzi niepokój, wstyd, pytania lub potrzebę zmiany. Pracujemy zarówno z osobami indywidualnymi, jak i z parami – niezależnie od płci, tożsamości psychoseksualnej czy modelu relacji.
Doświadczenie pokazuje, że trudności w obszarze seksualności rzadko są wyłącznie problemem ciała – często są powiązane z emocjami, historią relacji, obrazem siebie i wzorcami przywiązania. Dlatego w naszej pracy seksuologicznej łączymy wiedzę z zakresu psychologii, psychoterapii, neuropsychologii i medycyny – oferując podejście całościowe, bez uproszczeń, tabu czy oceniania.
Zakres pracy seksuologicznej
Prowadzimy konsultacje i terapię w takich obszarach jak:
-
spadek lub brak libido,
-
trudności w osiąganiu satysfakcji seksualnej,
-
ból podczas współżycia (dyspareunia, waginizm),
-
zaburzenia erekcji i przedwczesny wytrysk,
-
problemy z tożsamością lub orientacją seksualną,
-
trudności w relacji z ciałem, wstyd, brak pożądania,
-
uzależnienie od seksu lub pornografii,
-
skutki przemocy seksualnej i doświadczeń przekraczających granice,
-
konflikty w parze związane z różnicami w potrzebach seksualnych.
Pracujemy także z osobami neuroatypowymi, w okresie okołoporodowym, po operacjach medycznych, z osobami w okresie okołomenopauzalnym lub zmagającymi się z przewlekłą chorobą wpływającą na życie seksualne.
Neuropsychologia
Neuropsychologia to dziedzina psychologii zajmująca się związkiem między funkcjonowaniem mózgu a zachowaniem, emocjami i zdolnościami poznawczymi. Umożliwia zrozumienie, w jaki sposób zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym wpływają na codzienne funkcjonowanie, myślenie, pamięć, uwagę, emocje i relacje z otoczeniem.
Do specjalistki z zakresu neuropsychologii warto zgłosić się, gdy pojawiają się objawy takie jak: trudności z koncentracją, zapamiętywaniem, planowaniem, orientacją przestrzenną, czy kontrolą emocji – zwłaszcza po urazach głowy, udarach, operacjach neurochirurgicznych, przy chorobach neurologicznych lub neurodegeneracyjnych. Pracujemy również z osobami w przebiegu chorób przewlekłych (np. padaczka, SM, Parkinson, Alzheimer), a także z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami neurorozwojowymi (ADHD, spektrum autyzmu, FASD).
Diagnoza i terapia neuropsychologiczna
Diagnoza neuropsychologiczna obejmuje szczegółowy wywiad kliniczny oraz standaryzowane testy i próby funkcjonalne, które pozwalają ocenić m.in.: pamięć, uwagę, funkcje wykonawcze, funkcje językowe, zdolności wzrokowo-przestrzenne, koordynację, emocje i świadomość deficytów. Jej celem jest opis aktualnego funkcjonowania poznawczego, określenie mocnych stron oraz trudności, zrozumienie ich genezy i skutków dla codziennego życia.
Terapia neuropsychologiczna (czyli rehabilitacja funkcji poznawczych) polega na wspieraniu osoby w odzyskiwaniu utraconych umiejętności, wzmacnianiu kompensacyjnych strategii działania oraz poprawie funkcjonowania emocjonalnego i relacyjnego. Pracujemy indywidualnie nad konkretnymi celami, w oparciu o aktualne możliwości osoby, jej motywację, etap choroby i środowisko życia.
Naszym celem jest nie tylko poprawa funkcjonowania poznawczego, ale również przywrócenie nadziei, podmiotowości i możliwości aktywnego uczestniczenia w życiu – na nowo, ale nadal z poczuciem sensu i wartości.
Psychoterapia Okołoporodowa
Okres ciąży, porodu i połogu to wyjątkowy czas intensywnych zmian fizycznych, emocjonalnych i relacyjnych. Choć często towarzyszy mu radość i oczekiwanie, może być także źródłem lęku, ambiwalencji, smutku, napięcia czy poczucia samotności. Psychoterapia okołoporodowa to specjalistyczna forma wsparcia dla kobiet (oraz ich partnerów), które w tym okresie doświadczają trudności emocjonalnych, kryzysów tożsamości, żałoby lub innych wyzwań związanych z macierzyństwem.
Do najczęstszych powodów zgłoszenia się na terapię okołoporodową należą:
-
lęk o zdrowie dziecka lub siebie,
-
trudności z adaptacją do roli matki,
-
zaburzenia nastroju w ciąży lub po porodzie (baby blues, depresja poporodowa, stany lękowe),
-
poronienie, ciąża obumarła, strata okołoporodowa,
-
traumatyczne doświadczenie porodu,
-
trudności w nawiązaniu więzi z dzieckiem,
-
napięcia w relacji partnerskiej w okresie okołoporodowym,
-
wcześniejsze doświadczenia przemocy lub traumy, które aktywizują się w tym czasie.
Psychoterapia Diady
Psychoterapia diady to specjalistyczna forma wsparcia psychicznego skoncentrowana na relacji między opiekunem a dzieckiem we wczesnym okresie życia – najczęściej między matką a niemowlęciem lub małym dzieckiem do 3. roku życia. Jej celem jest wzmocnienie więzi emocjonalnej, rozpoznanie i wsparcie w trudnościach rozwojowych oraz zapobieganie ich pogłębianiu.
W pierwszych latach życia dziecka jakość relacji z najbliższym opiekunem kształtuje fundamenty regulacji emocji, poczucia bezpieczeństwa i rozwoju psychicznego. Kiedy ten kontakt jest zaburzony – z powodu depresji poporodowej, traumy porodowej, wcześniactwa, choroby dziecka, trudności w odczytywaniu jego sygnałów lub własnych problemów emocjonalnych rodzica – mogą pojawić się napięcia, poczucie bezradności, trudności w reagowaniu na potrzeby dziecka lub niepokojące zachowania u malucha.
Psychoterapia diady nie koncentruje się na "naprawianiu dziecka" – lecz na przywracaniu emocjonalnego kontaktu i zrozumienia w relacji. To proces, w którym rodzic – przy wsparciu terapeuty – uczy się rozpoznawać i mentalizować stany emocjonalne własne oraz dziecka, odczytywać jego zachowania jako formę komunikacji i stopniowo wzmacniać poczucie kompetencji rodzicielskich.
Dla kogo jest psychoterapia diady?
Psychoterapia diady może być pomocna, gdy:
-
rodzic doświadcza trudności w nawiązaniu więzi z dzieckiem,
-
pojawiają się silne uczucia lęku, złości, wstydu lub obojętności wobec dziecka,
-
dziecko wykazuje trudności z zasypianiem, karmieniem, regulacją emocji,
-
rodzic przeżywa depresję poporodową, poczucie winy, ambiwalencję, traumę okołoporodową,
-
relacja została zakłócona przez hospitalizację, separację, wcześniactwo lub inne czynniki medyczne.
Jak pracujemy
W psychoterapii diady integrujemy podejścia:
-
MBT Parenting (Mentalization Based Treatment for Parents) – wspierające zdolność rozumienia emocji i zachowań dziecka jako wyrażenia jego wewnętrznych stanów,
-
psychoterapię wczesnodziecięcą – opartą na uważności wobec sygnałów dziecka, pracy z obserwacją, wspólnym oglądaniu trudnych momentów i emocjonalnych interakcji,
-
podejście psychodynamiczne – koncentrujące się na emocjonalnym przeżywaniu trudności i ich zakorzenieniu w relacyjnych doświadczeniach rodzica.
Sesje mogą mieć charakter obserwacyjno-interwencyjny lub terapeutyczny, zależnie od potrzeb rodziny. Zazwyczaj odbywają się wspólnie z dzieckiem. To subtelna, często głęboka praca nad wzmacnianiem więzi, rozumieniem sygnałów i emocji oraz nadawaniem znaczeń trudnym przeżyciom – bez oceniania i w pełnym szacunku do tempa rozwoju relacji.